Het water dat we drinken bevat veel pesticiden, industriële stoffen en farmaceutische stoffen, waardoor het water verontreinigd raakt. Kraanwater bevat onder meer veel plasticdeeltjes, met een gemeten vervuilingsgraad van 72% wereldwijd.
Water is een belangrijke basis voor onze gezondheid. Vergeet niet dat ons lichaam voor 70% uit water bestaat (56 kg water als je 80 kg weegt) en als we alle moleculen waaruit ons lichaam bestaat meetellen, vertegenwoordigen watermoleculen maar liefst 99%! Inmiddels weten we hoe belangrijk de kwaliteit van 'gezonde voeding' is, maar de kwaliteit van water is veel minder bekend. De meeste mensen denken dat de kwaliteit van het drinkwater in de EU tot de beste ter wereld behoort. Maar zeg eens eerlijk: 'Waar baseer je dat precies op?'
OPSCHALEN NORMEN
Ons leidingwater ondergaat vele tests om aan de drinkbaarheidsnormen te voldoen, maar jaar na jaar worden de drinkbaarheidsnormen verhoogd naarmate het verslechtert. Ondanks alle inspanningen om de drinkwatervervuiling op te ruimen en aan de wettelijke normen te voldoen, drinken we allemaal vervuild leidingwater. Het water dat we drinken bevat veel pesticiden, industriële stoffen en farmaceutische producten, waardoor het water verontreinigd raakt. Kraanwater bevat onder meer veel plasticdeeltjes, met een gemeten vervuilingsgraad van 72% wereldwijd.
WAT ZIT ER IN ONS DRINKWATER?
Kraanwater bevat veel stoffen die door menselijk handelen in ons drinkwater terechtkomen. Voor drinkwaterbedrijven zijn deze stoffen lastig te filteren. Bovendien blijken ze na verloop van tijd gevaarlijker voor onze gezondheid dan gedacht. De afwijkingen worden toegepast voor drempelverontreinigende stoffen die de norm overschrijden, zoals voor: nitraten, atrazine desethyl, chloortoluron, metolachloor, bentazon, chloortoluron, fluoriden, glyfosaat, simazine hydroxy, terbutylazine, kwik, napropamide. Antibiotica, ontstekingsremmers, bètablokkers, medicijnen tegen kanker, anticonceptiva, antidepressiva, hormonen, parasieten, bacteriën en virussen.
Microplastics
Kraanwater bevat veel plastic deeltjes, met een gemeten vervuilingspercentage van 72% wereldwijd. Dat is de conclusie van een wetenschappelijk onderzoek uitgevoerd in 10 landen (zie rapport gepubliceerd door Orbmedia). Dr. Anne-Marie Mahon, van het Galway-Maho Institute of Technology, legt uit dat dit tot twee problemen leidt: de kleine plasticdeeltjes zelf, en de chemicaliën of ziekteverwekkers die deze deeltjes kunnen vervoeren. Gemiddeld krijgen we elke week het equivalent van een plastic creditcard binnen (d.w.z. 5 gram)! Dit blijkt uit een onderzoek in opdracht van WWF, uitgevoerd aan de Universiteit van Newcastle in Australië, gepubliceerd op dinsdag 11 juni 2019. Dit NouvelObs-artikel geeft een goede samenvatting. Het artikel citeert ook een Canadese studie gepubliceerd op 5 juni 2019, waaruit blijkt dat een volwassene tot 52.000 plastic microdeeltjes per jaar binnenkrijgt, waaraan nog eens 90.000 worden toegevoegd als hij of zij alleen flessenwater drinkt (en 4.000 als hij of zij genoegen neemt met kraanwater). Dr. Mahon: “Als de vezels er zijn, kunnen er ook nanodeeltjes in zitten die we niet kunnen meten. Als ze eenmaal op nanoschaal zijn (een nanometer = een miljardste van een meter), kunnen ze een cel binnendringen, en dat betekent dat ze organen kunnen binnendringen Dat baart zorgen.
PFAS
Door de mens gemaakte chemicaliën die worden gebruikt in smeermiddelen, voedselverpakkingen, antiaanbaklagen, brandbestrijdingsschuim, waterdicht textiel en cosmetica. De stoffen, ook wel ‘forever chemicaliën’ genoemd. Dit komt omdat ze in het milieu terechtkomen en daar niet worden afgebroken. PFAS zijn gerelateerd aan kanker en andere lichamelijke ziekten.
GenX
GenX is eigenlijk geen stof, maar een technologie die twee fluorhoudende stoffen gebruikt om coatings te maken. GenX is de vervanger van PFOA, ook wel C8 genoemd. GenX is beter oplosbaar in water en het is minder waarschijnlijk dat het zich in het menselijk lichaam ophoopt. Daarom wordt GenX als minder schadelijk gezien dan PFOA. Maar omdat het zo makkelijk oplosbaar is in water, is het ook niet makkelijk te verwijderen.
Glyfosaat (bestrijdingsmiddel)
Glyfosaat is het meest gebruikte maar ook het meest controversiële herbicide (pesticiden) ter wereld. Deze middelen komen in het grondwater terecht en komen zo in onze drinkwaterbronnen terecht. Volgens het IARC-expertpanel van de Wereldgezondheidsorganisatie is glyfosaat 'waarschijnlijk kankerverwekkend voor de mens'. Toch staan de regeringen en de Europese Commissie het gebruik ervan nog steeds toe.
Zware metalen (nikkel, lood, koper, aluminium)
Zware metalen als onder meer lood, nikkel en koper komen via oude loden drinkwaterleidingen in ons drinkwater terecht. De concentraties van het materiaal variëren van plaats tot plaats. Voorheen werd een concentratie van 400 microgram als niet schadelijk beschouwd. Vanaf 2022 is de norm 5 microgram per liter. Het aantal woningen in Nederland dat nog loden waterleidingen heeft is klein, maar ook uit nieuwe leidingen en kranen kan in de eerste maanden lood, nikkel en koper vrijkomen. Aluminium wordt ook aangetroffen in leidingwater. Aluminiumzouten worden gebruikt in waterzuiveringsprocessen en sommige daarvan zijn te vinden in leidingwater. Aluminium is giftig voor zenuwcellen en kan multiple sclerose of de ziekte van Alzheimer veroorzaken.
Fluoride
Fluoride is niet zo onschadelijk als wordt gedacht, maar het is een giftige stof. Fluoride is een giftig afvalproduct van de aluminiumindustrie. De oplossing die werd bedacht om dit dure afvalprobleem op te lossen was het begin van een weerzinwekkend doofpotschandaal, waarover onderzoeksjournalist Crystopher Bryson het 380 pagina's tellende boek "The Fluoride Deception" schreef. Fluor wordt gebruikt in verschillende pesticiden, zoals onder meer sulphurylfluoride en fluazinam. Natriumfluoride is in hoge concentraties aanwezig in rattengif, insecticiden en houtbeschermingsmiddelen tegen schimmels. Een andere belangrijke werking van fluoride is dat het mensen volgzaam en gewillig maakt. Het werd onder meer door de Russen en de nazi's in strafkampen gebruikt om gevangenen tam te maken. Het toevoegen van fluoride aan drinkwater maakt mensen dus volgzaam. Via de afvoer- en rioolwaterzuiveringsinstallatie komt fluoride in het oppervlaktewater terecht. Drinkwaterbedrijven gebruiken dat om drinkwater te maken en kunnen het niet volledig filteren.
Medicijn- en medicijnresten
De uitstoot van chemicaliën, microplastics, pesticiden en meststoffen wordt nog steeds getolereerd. Wij sluiten onze ogen voor de gevolgen op lange termijn! We praten er al jaren over, maar het neemt alleen maar toe! De vraag is: hoe lang blijven we polderen op het verontreinigende stoffendossier?
Chloor
Chloor is het meest gebruikte ontsmettingsmiddel in kraanwater omdat het goedkoop is en virussen en bacteriën bestrijdt en de “baten-risico” verhouding waarschijnlijk berekend wordt. Op de lange termijn kan het echter kanker veroorzaken. Een Amerikaans onderzoek bracht borstkanker in verband met de consumptie van gechloreerd water. Als je dus leidingwater drinkt, moet je in ieder geval het chloor eruit halen. Je kunt een kan met water vullen en deze een paar uur in de open lucht laten staan (of 24 uur in de koelkast), een groot deel van het chloor zal verdampen, maar laten we realistisch zijn, niet al het chloor zal worden geëlimineerd, maar het is beter dan niets.
Daarom is het geen overbodige luxe om het water te filteren om onszelf van deze schadelijke stoffen te ontdoen.